Elke maandagochtend schoolzwemmen en na de les afdouchen. Het warme water klettert op mijn schouders, de lucht van chloor in mijn neus. Het is 1969. Als ik mijn ogen open doe is het weer 2017 en sta ik gewoon onder mijn eigen douche. De lucht van het chloor bracht mij even terug naar het Kolpabad. Het waterbedrijf Evides voegt sinds een paar dagen een flinke scheut van het schoonmaakmiddel toe aan het drinkwaterwater in Vlaardingen. Afgelopen woensdag werden wij gewaarschuwd dat er een vervelend beestje in het waterleidingnet terecht was gekomen. De E.coli-bacterie, ook wel poepbacterie genoemd. De Vlaardingse bevolking reageerde meteen. Het was ineens niet meer zo gezellig in de supermarkten. Ieder voor zich. Binnen een uur was er geen druppel bronwater meer te koop. Wie even niet had opgelet had pech. Inmiddels staan de supermarkten weer tot de nok toe vol met bronwater. Het leven in de haringstad is zoals we dat tijdens de vakantie gewend zijn: Een fles water op het aanrecht en een fles op de wastafel.
De vraag is hoe die bacterie in de waterleiding terecht gekomen is? In de middeleeuwen gooiden vijandelijke legers lijken van pestslachtoffers in het drinkwater om zo de ziekte in de belegerde stad te laten uitbreken. Het begin van biologische oorlogsvoering. Zijn het nu de Russen of is het die spleetoog uit Noord Korea? Heeft de man van de geheime dienst zijn huiswerk niet goed gedaan? Moest hij in Rotterdam zijn en nam hij een verkeerde afslag? Volgens het waterbedrijf is er waarschijnlijk iets mis gegaan tijdens werkzaamheden. Foutje, bedankt. Of toch niet? Was het een bewussie van een servicemonteur? Bij gebrek aan pest, staken de Schiedammers in de middeleeuwen onze kerk in de fik. Het is sinds die tijd niet meer goed gekomen. Ik denk dat die waterleiding-werklui uit Schiedam komen.