Vanaf het moment dat Dick Advocaat huilend van het veld afliep, werd het langzaam beter. De Feyenoord supporters konden eindelijk weer eens juichen. Op woensdag stond Donald Pols, een soort Indiana Jones met een Zuid Afrikaans accent, ook te juichen. Zijn kluppie had in de rechtszaal van het grote Shell gewonnen. Frank de Boer maakte bekend, dat Ryan Babel niet, maar Wout Weghorst wel mee mag doen met het Nederlands Elftal. De weermannen en -vrouwen riepen al de hele week dat de zon ook weer mee ging doen. En verdomd, vrijdag was het zover. De terrassen stroomden vol en de ziekenhuizen leeg. Johan Derksen kondigde zijn vertrek aan bij de televisie, maar we kunnen nog de hele zomer dagelijks op hem afstemmen. De koning en de koningin begaven zich weer onder het volk en hielpen bij het onkruid wieden en het soppen van een cultuurcentrum in Oegstgeest. Om zeven uur op die mooie vrijdag verschenen onze twee grote roergangers, Mark en Hugo, op TV. “Jullie mogen drie dagen eerder naar de bioscoop. Is dat nou niet fijn?” En over een paar weken heeft iedereen een prikkie gehad, verzekerde Hugo ons. Maar onze lachende opperbaas Mark, lijkt er toch genoegen in te scheppen om roet in het eten te gooien. Een voetbalwedstrijdje buiten op een scherm bekijken, dat mag niet. Er moet nog wel iets te handhaven overblijven. “En, denk erom”, waarschuwde Mark ons, “niet meer dan vier vrienden uitnodigen als je voetbal gaat kijken.” Ja hoor, droom maar lekker verder, meneer de minister president. Als jij je nou lekker terugtrekt in de bedompte achterkamertjes van het Haagse Binnenhof, dan gaan wij genieten van een mooie zomer. Doe vooral rustig aan met de formatie van je nieuwe kabinet. Maak je om ons maar geen zorgen. Wij redden ons wel. Afgelopen vrijdag is de zon gaan schijnen en dat blijft hij voorlopig nog wel even doen. En met een beetje mazzel zitten we op 11 juli met heel veel vrienden voor een groot scherm te juichen als Woutje Weghorst er hem in de laatste minuut toch nog inkopt.
