Er is een leven voor en een leven na corona. Voor corona, voelt nu al als die goede oude tijd. De economie draaide als een tierelier. Inflatie, daar deden wij niet aan. Dat was meer iets voor landen als Turkije of Venezuela. Slimmeriken wisselden elk jaar van energieleverancier en bespaarden zo lekker op hun vaste lasten. Met het gespaarde geld je kon heerlijke reisjes maken. Vliegen via Schiphol? Geen enkel probleem. Natuurlijk waren er de dagelijkse files, maar er was een alternatief. De treinen waren lang en reden veel en vaak. Toegegeven, als het sneeuwde of hard vroor, ja dat gebeurde toen nog, dan was het ook op het spoor een drama. Maar over het algemeen ging het best goed. DWDD was een kijkcijfer hit en iedereen applaudisseerde voor Matthijs van Nieuwkerk. Khadija Arib was de beste Kamervoorzitter sinds jaren.
En toen kwam het virus uit China. De economie ging op een laag pitje. Geen files meer, geen praatje meer bij het koffieapparaat en de treinen bleven leeg. Twee jaar lang pasten we ons leven aan. Na corona zou het allemaal weer goed komen, want we hadden geleerd hoe het anders en beter kon.
Het virus ging en de oorlog kwam.
De prijzen rijzen de pan uit. De slimmeriken betalen nu de hoofdprijs voor hun energie. Vakantiegangers stranden op Schiphol. Als je pech hebt gaat de reis naar de voedselbank. De files zijn langer dan ooit en de trein is geen alternatief meer. Voor sneeuw of bevroren wissels hoeven we niet bang te zijn, maar er rijden minder treinen en ze zijn korter bovendien. De forens is zwaar de pineut. We mogen geen huizen meer bouwen, want de natuur is in gevaar. De wolf vindt onze natuur nog prima en wordt met open armen ontvangen. Ondertussen doet hij zich tegoed aan heel veel arme schapen. Matthijs van Nieuwkerk heeft ook slachtoffers gemaakt. Hij blijkt een schaap in wolfskleren. Khadisha Arib is met pek en veren de Kamer uitgejaagd, omdat zij, net als Matthijs, te streng was. De wereld lijkt dol gedraaid. Het kan verkeren.
