In 1995 kreeg Shell te maken met de woede van het volk. Shell had bedacht om de Brent Spar, een overbodige olieopslagboei, te laten afzinken in zee. Slecht voor het milieu en dus een slecht plan, vonden de klanten van Shell. Ze dreigden bij een andere pomp te gaan tanken. Shell koos eieren voor zijn geld en liet de Brent Spar netjes aan land ontmantelen. Meneer Jeroen van der Veer was in die tijd nog net niet de opperbaas, maar al best een grote meneer bij Shell. Inmiddels is Jeroen alweer een tijdje afgezwaaid bij het olieconcern, maar nog wel lekker actief in de wereld van de industriekapiteinen. Zo is hij o.a president commissaris bij ING. Met zijn ervaring weet hij precies hoe het werkt. Groot, groter, grootst. Veel, meer meest, daar gaat het om. En als je niet oppast dan vertrekken alle goede opperbazen naar het buitenland en blijven we in Nederland met de onderknuppeltjes zitten. Een salarisverhoging van twee naar drie miljoen voor de baas van ING is dus heel belangrijk, riep Jeroen anderhalve week geleden. Jeroen was al lang vergeten wat er in 1995 gebeurd was. Net als toen, werden ook nu de gewone-mensen-klanten weer behoorlijk pissig. Een salarisverhoging van 50% voor een bankdirecteur, dat slaat echt nergens op. De ING trekt het voorstel voor de salarisverhoging van topman Ralph Hamers in en Jeroen laat weten: “Wij realiseren ons dat we de publieke reactie in Nederland op deze duidelijk gevoelige kwestie hebben onderschat.” Jeroen zegt niet dat hij het bij het verkeerde eind heeft. Nee, hij snapt de reactie van het Nederlandse publiek niet. Niet zo gek natuurlijk als je in een andere wereld leeft. En die arme Ralph Hamers blijkt blij gemaakt te zijn met een dooie mus. Zou hij zijn vrouw al gevraagd hebben om een stapel verhuisdozen te gaan kopen bij de Gamma?