Als Roetveegpiet moet je aardig zijn voor kinderen en ook een beetje grappig. Toch zou Sinterklaas mij zeker niet opnemen in zijn gevolg, als ik mij bij hem zou melden. Je moet namelijk ook over daken kunnen lopen. Sint zou in zijn boek kijken en mij hoofdschuddend de deur wijzen.
Voordat wij ons pannendak hebben laten vernieuwen, moest ik nogal eens het dak op, omdat het weer drupte na een stevige regenbui. Zo ook op die stormachtige herfstdag. Soepel klom ik mijn aluminium uitschuifladder op. Terwijl ik een pan aan het recht leggen was, blies een windvlaag de ladder om en zat ik hulpeloos verloren op het natte dak. Na een kwartiertje zette een aardige buurman mijn ladder weer rechtop en kon ik veilig naar beneden. Erger leek het af te lopen toen ik aan de andere kant van het huis via het dak van de bijkeuken omhoog was geklommen. Na het voltooien van het klusje klauterde ik achteruit de trap af. Ik mis de laatste trede en klap achterover op de lichtkoepel. Dat ik nu dit Praatje kan schrijven, heb ik te danken aan de kwaliteit van de koepel. Een jaar geleden vertelde ik u hoe ik in het trapgat hing, nadat ik op acrobatische wijze probeerde het laatste restje behang weg te krabben. Afgelopen woensdag was het weer raak. Het opruimen van de vliering, leek mij een mooie klus voor de druilerige woensdag. De oude keukentrap had ik vervangen voor een glimmend aluminium exemplaar van de Gamma, zodat ik veilig via het luik in het plafond de vliering kon bereiken. Bij het verlaten ging het echter mis. De nieuwe trap bleek minder stabiel dan de oude. Voorzichtig liet ik mij uit het gat zakken om één voet op de trap te zetten. Ik voelde dat deze begon te schuiven en probeerde te corrigeren, maar het was te laat. Met een klap viel de trap ondersteboven en hing ik spartelend uit het gat van het plafond. Gelukkig is het een vrij laag plafonnetje en bereikte ik met en soepele sprong veilig de vloer.
Sinterklaas heeft gelijk. Ik ben niet geschikt.
