Op 1 januari 2023 vertelde ik u dat ik een beetje verdrietig was, omdat ik op het journaal hoorde dat Margriet Eshuijs was overleden. In de laatste week van dit jaar, kwam Margriet weer even voorbij in het programma Top2000 a gogo. Ik ben fan van Margriet. Daarom staan er zes CD-tjes van haar in mijn kast. Op één ervan, uit 1993, staat het nummer “God is asleep”. Een prachtig nummer over een naar onderwerp. Margriet zingt over de kranten die vol staan met verhalen over oorlog, geweld en hongersnood en er is niemand die er een oplossing voor heeft. Dertig jaar geleden luisterde ik naar dit liedje en vandaag doe ik het weer. Het klinkt nog even mooi en het is nog even actueel. De krantenkoppen zijn nog hetzelfde, alleen de namen zijn anders. Het lijkt wel of we geen meter opgeschoten zijn. Het refrein gaat al volgt:
Cause God is asleep, Leaving this world to our trust. God is asleep. And he has no time for us.
Met andere woorden: Als we er nog iets van willen maken, zullen we toch echt zelf aan de slag moeten. En zo is het volgens mij maar net. Maar, eerlijk is eerlijk, zolang er halvegaren als Vladimir Poetin, Kim Jong-un en Bashar al-Assad op deze aardkloot rondlopen gaan wij, eenvoudige stervelingen, die oorlogen niet oplossen. Volgens sommigen hoort Benjamin Netanyahu trouwens ook in dit rijtje. Voor mij is het inmiddels veel te ingewikkeld om daar iets van te vinden.
Misschien moeten we het komende jaar maar gewoon in ons eigen kleine wereldje beginnen. Onze ruzietjes bijleggen en een beetje naar elkaar omkijken. “Wees lief voor elkaar” gaf wijlen burgemeester Eberhard van der Laan ons mee. Het klinkt allemaal soft en het zijn clichés, maar laten we het toch maar doen. Wie weet helpt het een beetje.
