“Ga je morgen nog wat leuks doen?” vraagt de collega aan het eind van de werkdag. “Nou niets bijzonders. Mijn krantje lezen, daarna een wedstrijdje voetbal kijken op de bank. Feyenoord speelt vroeg. En ik moet nog een stukkie schrijven. Ik denk iets over Trump of zo. Maar misschien ook niet. Iedereen heeft al van alles over die man gezegd en er zal de komende tijd nog wel eens een aanleiding zijn om over hem te schrijven. Verder wordt het een rustig dagje, denk ik.”
De zondag is nu bijna voorbij, mijn krant is gelezen, Feyenoord heeft gelukkig weer eens gewonnen en het huishoudelijke klusje uit mijn takenpakket is gedaan. De badkamer blinkt weer als nooit tevoren. Er lag nog een print die ingelijst moest worden. Die zit er nu ook in. Klaar om binnenkort op te hangen in kunstgalerie Unit4Art in Gouda. De mail is gecheckt. Niets bijzonders. Geen Rottlucht bestellingen om te verwerken. De dag is traag voorbijgekropen met koffie, een broodje en beker melk. Er zit nog wat wijn in de fles van gisterenavond. Die wordt straks in een glas geschonken en dan zit het weekend er weer op. Het was niet bepaald groots en meeslepend, maar zo lekker. Heeft u dat nou ook? Zo’n dag waarop je je eigenlijk een beetje verveelt. Dat je niets bijzonders te doen hebt en dat je maar een beetje loopt aan te klooien. Dat je aan het eind denkt. Wat heb ik nou eigenlijk gedaan? Had ik mijn tijd niet wat nuttiger kunnen besteden? Had ik geen vrijwilligerswerk moeten doen bij de opvang voor vluchtelingen? Had ik mij cultureel moeten laven in een museum of eens een goed literair boek moeten lezen? Mijn antwoord aan het einde van de zondag is volmondig, nee. Saai kan soms ook lekker zijn. Noem het onthaasten.
