Heeft u dat ook weleens? Dat iemand u spontaan aanspreekt? “I like your glases”, hoor ik ongeveer 1 keer per maand van een klant in één van onze winkels. Vind ik leuk. Zo’n brilletje is tenslotte niet alleen om beter mee te kijken.
Als ik in de Leidsestraat loop, spreekt een beetje dikkige Indisch uitziende man mij aan. In het Engels. “You have lucky eyes”. Eerst denk ik dat hij mijn bril bedoelt. Daar ben ik tenslotte al een beetje aan gewend. Maar dat bedoelt hij niet, daar kijkt hij dwars doorheen. Hij begint een heel verhaal. Dat november mijn geluksmaand wordt, maar dat ik nu niet zo moet piekeren. Mijn hoofd zit te vol, zegt hij. Ik vraag hem een beetje lacherig hoe hij dat allemaal weet. “Ik zie het aan je aura. Ik ben astroloog.” De man maakt aanstalte om mij nog heel veel wijze raad te gaan geven. Ik lach hem vriendelijk toe en zeg dat ik niet in astrologie geloof en wandel vrolijk door. Het zonnetje schijnt, morgen nog een dagje werken en dan heb ik vakantie. Kan ik mooi mijn hoofd leegmaken.
Op de eerste dag van mijn vakantie ga ik nog even bij mijn oude vader langs, in het verpleeghuis. In de lift spreekt een dame mij aan:
“Bent u Hoogendijk?”
“Wat zegt u?”
“Heet u Hoogendijk?”
“Nee, ik heet De Niet. Maar waarvan denkt u mij te kennen?”
“U lijkt sprekend op Hoogendijk van de sportschool.”
Met een big smile stap ik de weer lift uit. Nog nooit van mijn hele leven heb ik één voet in een sportschool gezet en ik zie eruit als de eigenaar van de sportschool. Over twee dagen lig ik in mijn zwembroek op het strand van Rhodos. Ik ben benieuwd wie mij dan allemaal gaan aanspreken.