Je zal maar in Venezuela of Cuba wonen. Of wat dacht je van Wit Rusland of Noord Korea. Als je een beetje mazzel hebt en je bent bereid om ten koste van anderen te heulen met de leiders, dan kan je een aardig bestaan hebben. Rechtvaardigheid wordt over het algemeen niet gewaardeerd, corruptie wel. In Iran en Saudi Arabië zijn de mannen van de moskee de baas. Niet zo leuk voor de vrouwen, denk ik. Als je niet te veel opvalt en een beetje meewaait met de wind uit de moskee, dan is het misschien nog wel te doen. Maar wat, als je nu in Afghanistan woont? Dan ben je pas echt in de aap gelogeerd. Twintig jaar hebben wij, van het Westen, geprobeerd een beetje orde en beschaving te brengen. Niet gelukt. Het bleek een gebed zonder eind. Donald Trump is een rare snuiter, maar hij had het al snel in de gaten. Er is daar geen eer te behalen. Wegwezen! En als de Amerikanen vertrekken, dan gaan wij natuurlijk ook. Samen uit, samen thuis. We hebben onze hielen nog niet gelicht of de Taliban neemt de leiding over. Er wordt geen schot gelost. De mannen met de wijde broeken en sjaals om hun hoofd lopen de dorpen en steden binnen, praten wat met de stamoudsten en nemen geruisloos de leiding over. De meisjes mogen niet meer naar school. Muziek luisteren is er niet meer bij en als je je niet weet te gedragen, wordt je hand afgehakt. Geen burgeroorlog, geen demonstraties, geen opstand. Ik snap er helemaal niets van. Misschien moet ik gewoon mijn Westerse brilletje eens afzetten. Misschien horen die boos kijkende mannen met baarden gewoon bij de cultuur? Prima. Niet meer mee bemoeien. Leven en laten leven.
Er is een boel aan te merken op de leiders van ons eigen land en er gaat heel veel mis. Een paar weken geleden was de hashtag kutland zelfs trending op Twitter, maar onze leider Mark Rutte heeft geen baard en altijd een lach op zijn gezicht. En daarom vind ik het elke dag toch weer verdomd prettig wakker worden in ons kutlandje.
