Jan Taminiau kreeg een kerstcadeau van zijn moeder. Het is het Jaarboek Kunstenaars 22 met op pagina 160 een werk van Roon. Het was een openbaring. Hij was er ondersteboven van. Hij besloot meteen om de kledingcollectie waar hij mee bezig was compleet om te gooien. De creaties die hij maakte voor prinses Maxima brachten hem internationale roem. En nu was er de jurk van Roon. Niet zomaar een kopie van het kunstwerk. Het is geen lap stof waar een printje opgezet is. Taminiau maakte zijn eigen kunstwerk.
“Koffie?” hoor ik mijn vrouw roepen vanuit de keuken. Ik schrik wakker uit mijn dagdroom. Voor mij ligt de krant met het artikel over de zes musea in Parijs die het werk eren van mode-icoon Yves Saint Laurant. De wereldberoemde modeontwerper liet zich regelmatig inspireren door kunstwerken bij het creëren van zijn collecties. Het begon begin jaren zestig met het een kunstboek dat Yves van zijn moeder kreeg als kerstcadeau. Het werk van Mondriaan inspireerde hem tot de revolutionaire Mondriaanjurk. Later volgde jasjes naar Van Gogh en Picasso. En nu laten zes musea in Parijs kleding van Yves Saint Laurant zien met daarnaast de kunst waardoor de ontwerper werd geïnspireerd. Zo kan het dus gaan met kunst en mode. Misschien staan er straks op de cover van de Vogue modellen die de jurken van Jan Taminiau dragen. In het artikel op pagina 3 vertelt Jan hoe hij zich heeft laten inspireren door de kunst van Roon. Hij kon ook niet vermoeden dat deze collectie zo’n internationale hit zou worden. Het Rijksmuseum heeft zelfs een jurk van Jan gekocht en het zou hem niet verbazen als er over een paar jaar een expositie komt met werk van Jan en Roon. Gezien het internationale succes zal de tentoonstelling waarschijnlijk gaan reizen over de wereld. Na het Louvre volgt The National Gallery in Londen, waarna de eer is aan het Metropolitan in New York.
“kom je aan tafel? Het eten is klaar”, roept mijn vrouw.
