Er loopt nog niet veel volk door de winkelstraat, het is nog vroeg. Eerst een bakkie koffie en de deur open. Daarna is het tijd om de stofzuiger ter hand te nemen. Ja, ook een winkelbaas stofzuigt wel eens. “Meneer, mag ik iets vragen?” In de deuropening staat een grote man met een enorme camera op zijn buik. Ik had hem niet opgemerkt. Hij blijft in de deuropening staan. Ik zet de stofzuiger uit en bereid mij voor op de vraag die de meeste mensen met camera’s in Amsterdam stellen. De vraag naar de juiste weg. “Mag ik een foto van u maken?” Deze zag ik niet aankomen.
“U wilt een foto maken?”
“Ja, ik zag u net door de etalage heen, en dat zag er zo leuk uit. Mag ik daar een foto van maken?”
“Een foto van de etalage? Maar natuurlijk mag dat. Graag zelfs.”
“Ja, maar met u er achter.”
“Oh, en gaat u die dan publiceren?”
“Nee, ik maak gewoon leuke foto’s.”
“Nou vooruit dan maar, maar dan moet u beloven dat u de foto ook naar mij mailt. Ik ben namelijk wel benieuwd hoe dat eruit ziet.”
“Dat beloof ik.”
Op 1 januari ontvang ik de foto van die mooie etalage met mijn kop er in. Ik vraag mij toch af of die man gewoon een hobbyfotograaf is, die alleen maar leuke fotootjes loopt te schieten? Hij zou ook zomaar eens een modellenscout kunnen zijn. Dat soort jongens lopen regelmatig door Amsterdam hè. Dat weet u toch? Dus als u deze zomer zo’n levensgrote poster ziet hangen in een bushokje, met daarop een knappe man met een rond brilletje in een sexy boxershort, dan weet u hoe dat zo gekomen is.
