Marrakech

Vier dagen Marrakech, Marokko. Dat is vier dagen bloedhitte, vier dagen onderdompelen in chaos, vier dagen genieten van vroeger. De tijd is niet erg opgeschoten in de oude stad. Handkarren, ezels en stinkende brommertjes doen het zware werk. Leuk voor een fotootje. De paarden staan de hele dag in de brandende zon te wachten op het stelletje dat een romantisch ritje wil maken in een glimmende koets. De aapjes op het plein zitten in een kist en mogen er om de beurt uit, om met een touw om hun nekkie meegesleurd te worden door een man in een jurk. De mannen met de toeters en de trommels hebben hun slangen op hun kleedje neergelegd en hangen de fakir uit. Allemaal om een paar centen te verdienen aan de toerist, die zo graag een gekke foto voor thuis wil hebben. De kippen liggen met vastgebonden poten in een kist achterop de oude fiets. Straks gaat hun kop eraf. Dit is Noord Afrika. Hier is geen Partij voor de Dieren. Hier gelden de regels van de Koning en de Profeet. Het portret van de koning hangt overal. Hoe de profeet eruit ziet, weet niemand. Hij heeft namelijk een keer bedacht dat je geen plaatjes van levende wezens mag ophangen. Mozaïeken versieren de vloeren en muren. Ook mooi. De Profeet heeft nog veel meer regeltjes bedacht. De vrouw mag haar mooie haar alleen aan haar eigen man laten zien. Gaat ze de straat op, dan moet er een doekje overheen. De vrouwen die armbandjes proberen te verkopen mogen zelfs hun glimlach niet aan ons tonen. In de verzengende hitte lopen ze in een veel te grote zwarte jurk met handschoenen aan en zwarte doeken over hun hoofd en gezicht. De man die dit bedacht heeft moet een ontzettende vrouwenhater zijn, dat kan niet anders. Of had de Profeet een vooruitziende blik? Was hij eigenlijk een slimme marketingjongen. Wist hij 14 eeuwen geleden al dat je een stevige duit zou kunnen verdienen aan toeristen, als je het allemaal een beetje anders zou doen dan normaal? Ik denk niet dat hij zo slim was. Ik heb drie avonden heerlijk gegeten, maar een glaasje wijn of een koud biertje naast mijn bord had ik wel op prijs gesteld.