Het windje is nog een beetje fris, maar de zon schijnt. Het is een mooie dag. Op verschillende plekken in de stad spelen bandjes en langs de haven staan kraampjes met meuk. Natuurlijk ontbreken ook de bratworsten en kroketten niet. Hemelvaartsdag in Vlaardingen is dit jaar anders dan anders, omdat de stad een week lang feest viert. Zevenhonderdvijftig jaar stadsrechten, dat is een feestje waard. “Weet je wat”, stel ik mijn vrouw voor, “we lopen nog even bij het museum naar binnen. We hebben die speciale V750 vlag nog niet en die is daar te koop.” Museum Vlaardingen is gevestigd in een prachtig pand aan de haven. Daar waar het nu zo’n gezellige drukte is. Als we voor de glazen schuifdeur staan, blijft deze dicht. Binnen is het donker. Gesloten! Op de website lees ik dat het museum op zon- en feestdagen open is van 12:00 tot 17:00, maar niet op Hemelvaartsdag. Dan is het museum gesloten. Mijn ogen rollen bijna uit mijn hoofd van verbazing. Museum Vlaardingen is zo’n museum dat het moet hebben van vrijwilligers en subsidie. Het is goed dat het er is, maar veel bezoekers trekt het niet. In ieder geval te weinig om de eigen broek op te houden. En nu viert de stad haar geschiedenis en is het hartstikke druk voor de deur. Een uitgelezen kans om je als museum eens aan een nieuw publiek te presenteren en een beetje promotie te maken. Maar het is Hemelvaartsdag en dus is het museum gesloten. Waarom is daar geen directeur die zich eens een keer grensoverschrijdend gedraagt? Die rood aangelopen met haar vuist op tafel slaat. “Allemaal goed en wel, gloeiende, gloeiende, maar dit jaar zijn we gewoon open op Hemelvaartsdag!!! Ik zal er zelf ook zijn en ik verwacht van iedereen die hier salaris ontvangt, dat ze er ook zijn. En zorg maar dat er voldoende vrijwilligers zijn, want Museum Vlaardingen is open tijdens de feestweek. Op alle dagen! Punt!” Maar directeur Léanne Selles gedraagt zich niet grensoverschrijdend. Jammer.
