Ons koningshuis

“Pap, mam, we zijn weer gestegen! Ze hebben het onderzocht en ze vinden ons allemaal een stuk leuker dan vorig jaar.” Amalia heeft de uitkomst van het EenVandaag Opiniepanel als eerste gelezen op de socials. “Ik sta bovenaan, dan komt mama, maar jij staat ook nog ruim boven de vijftig procent hoor pap.” “Daar moeten we op drinken”, zal onze koning geroepen hebben, waarna hij met zijn sabel een mooie fles champagne onthoofde.

Het zag er een paar jaar niet best uit, maar het tij lijkt te keren. Met dank aan de dames. Maxima heeft het altijd wel aardig gedaan in de peilingen, maar Amalia heeft nu ook de gunfactor van het volk. Ze vliegt tot nu toe niet uit de bocht, zoals haar vader in zijn studententijd, en ze probeert nog beetje aan de lijn te doen. Het plaatje is ook belangrijk. Het is natuurlijk een raar fenomeen, zo’n koningshuis, maar ach… het levert elk jaar een vrije dag op, behalve dan als onze koning in het weekend jarig is, zoals dit jaar. Dat is jammer, maar helaas. Die hele familie kost ons ook een smak geld, maar wat is het alternatief? Een president? Als je een beetje mazzel hebt werkt dat, maar het kan zomaar verkeerd uitpakken. In Rusland zit er ééntje die zich gedraagt als een tsaar, zeg maar een koning in het kwadraat. En wat dacht je van meneer Erdogan in Turkije. Die heeft een paleis laten bouwen dat meer dan 50 keer zo groot is als het Witte Huis van de president van Amerika. Drie keer raden waar dat van betaald is. En als die lui eenmaal aan de knoppen zitten, willen ze ook niet meer weg. Ook Trump vindt het wel een aantrekkelijke gedachte om het volk nog wat langer dan twee termijnen te dienen. En wat dacht je van die verkiezingen iedere keer. Of moeten we het kiezen van een president overlaten aan de leden van de Eerste en Tweede Kamer, zoals ze dat in Duitsland doen? In de huidige bezetting vind ik dat nou ook niet zo’n prettig idee.


Lang Leve de Koning!