Wij zijn er niet op gebouwd en onze huizen ook niet. Wat een hitte hè, afgelopen week. En we gaan dat vaker meemaken hoor. Dat u het maar weet. Ik heb het de weermannen en –vrouwen horen zeggen. Hitterecords zullen keer op keer gebroken worden. Treinen zullen stranden in het veld, omdat de rails krom gaat trekken. Vliegtuigen blijven aan de grond, omdat er niet meer getankt kan worden. Varkens, kippen en oude mensen leggen het loodje. Allemaal uw schuld! En die van uw buren en familieleden. Oké, ook misschien een beetje die van mij. Het is de schuld van ons allemaal. De aarde warmt op en dat is de schuld van de mens. Aan de talkshowtafels zie ik de deskundigen en bekende Nederlanders quasi bozig roepen dat we er nu eens een keer iets aan moeten gaan doen. Van het pak boter op hun hoofd hebben ze geen last. Gesmolten. We moeten af van het CO2, roepen ze allemaal. Stoppen met kolen. Stoppen met het gas. Stoppen met je stukje vlees. Allemaal een zonnepaneel op het dak en een windmolen in de achtertuin. Waar is Thierry als je hem nodig hebt? Thierry heeft het even druk. Er moet een partijgenoot kaltgesteld worden. Het blijft dus onze eigen schuld. Het is bloedverziekend heet en het wordt nog veel erger.
Ik vertelde u een poosje geleden dat ik wat aan het discussiëren was met een goede vriend over het klimaat. Dat was best interessant en soms verrassend. Het leverde mij filmpjes, plaatjes en argumenten op. De opwarming van de aarde is een feit, maar is het ook onze eigen schuld? Ik kreeg twee grafiekjes waarin de voorspellingen van de deskundigen afgezet worden tegen de objectieve metingen. Blijkt ineens dat de zeespiegel al vanaf het begin van de vorige eeuw aan het stijgen is en dat gewoon blijft doen en dat de voorspelde temperatuurstijging nog geen enkel jaar werkelijkheid is geworden. Dat is toch gek. Blijkt ineens dat het helemaal mijn schuld niet is. Ondanks de hitte, heb ik niet wakker gelegen.
Je bent een held!