Het is zaterdagavond half elf. Het waait hard en het miezert een beetje. Feyenoord heeft net met drie nul gewonnen, maar dat zal de pad een rotzorg zijn. Hij is zich net het apenlazarus geschrokken. Als ik met mijn fiets de tuin binnenloop, zit hij daar. Vol in het licht van de koplamp. Ik verwacht hem niet. Zeker nu niet. Het is maar goed dat er nieuwe batterijen in mijn fietslamp zitten, anders had ik hem misschien niet eens gezien. Dan had ik hem uit het profiel van mijn linkerschoen moeten schrapen. De pad blijft stokstijf stil zitten. Is het de schrik of is het tactiek? Ik heb geen idee. Mijn parate paddenkennis is niet zo groot en dus roep ik google in, voor hulp. Padden gaan op jacht als het donker wordt. Het kan best handig zijn als ze in je tuin zitten. Ze eten muggen en slakken. Dus hij was net begonnen aan zijn avondmaal? Maar ik lees ook dat ze pas in het vroege voorjaar wakker worden uit hun winterslaap. Dan komen ze onder hun steen vandaan om naar hun geboortegrond te trekken. Er moet daar voor nageslacht gezorgd worden. Maar het is nog geen voorjaar. We zijn nog maar net met februari begonnen. Het zal de opwarming van de aarde wel weer zijn. Als hij in deze toestand aan de wandel gaat, loopt het niet goed met hem af. Ik weet niet waar hij naar toe moet om een leuk wijfje te vinden, maar het zal een aardige tippel zijn. In ieder geval moet hij een grote parkeerplaats over en een drukke doorgaande weg. Een half jaartje geleden zag ik één van zijn soortgenoten aan het asfalt geplakt zitten. Als ik de pad was, zou ik nog maar lekker een maandje onder mijn steen kruipen.
