We zijn weer terug bij af. De ziekenhuizen stromen vol, de restaurants blijven leeg en de mondkapjes moeten weer op. Allemaal niet leuk. En toch liep ik de afgelopen week met een grote glimlach in het rond. Hij verdween achter het mondkapje, maar hij was er echt. Ik mocht namelijk weer zes prenten ophangen in ons Stadskantoor.
Na de serie prenten “In Deuren en Kleuren” was het wel weer eens tijd voor iets nieuws en dat waren ze op het stadhuis van Vlaardingen met mij eens. De vraag was even met welk thema ik aan de slag zou gaan. Het zijn bruggen geworden. De meeste Vlaardingers van een zekere leeftijd hebben op een mooie zondagmiddag wel eens van ’t Hof naar ’t Hoofd gewandeld. Ik dus ook. Je passeert dan de Oude Havenbrug, de Prinses Julianabrug en de Spoorbrug. Zo ontstond het idee voor een nieuwe serie prenten. Maar, drie bruggen is wel een beetje karig en daarom heb ik voor deze keer een langere wandeling gemaakt. Als je van de Vaart naar de Maas wandelt, kom je een stuk meer bruggen tegen. Niet allemaal even mooi, maar genoeg om een paar aardige plaatjes van te maken. Het zijn er zes geworden en die hangen nu in de publiekshal van het Stadskantoor in Vlaardingen. Om de feestvreugde nog wat op te voeren heb ik afgelopen week elke dag een prent op mijn socials geplaatst. Op één van die prenten zwemt een eend onder de brug. Ik wist al dat ik niet zo goed was in vogels, daarom heb ik die eend met zijn kop in het water getekend, dat scheelt de helft. Eén van mijn trouwe volgers vond vooral die meeuw onder de brug wel grappig. Ach het is kunst, je mag er in zien wat je wilt. Maar toch… Ik denk niet dat er volgend jaar een serie van Roon in het stadskantoor hangt met de titel “Vogels in het Vlaardingse luchtruim”.
